بس که من دل را به دام عشق خوبان بسته ام

از نشاط روی ایشان توبه ها بشکسته ام

جسته ام او را که او را دیده تیر انداخته است

تا دل و جان را به تیر غمزهٔ او خسته ام

هرکجا سوزنده ای را دیده ام چون خویشتن

دوستی را دامن اندر دامن او بسته ام

دوستانم بر سرکارند در بازار عشق

من چو معزولان چرا درگوشهٔ بنشسته ام

گر به ظاهر بنگری درکار من گویی مگر

با سلامت همنشین و از خصومت رسته ام

این سلامت راکه من دارم ملامت در قفاست

تا نپنداری که از دام ملامت جسته ام

نوک خار هجر این یاران مشکین موی را

از جفای دوستان در دیدگان بشکسته ام